Hoi. Ik leef even in een roes. Een harde roes. Een vermoeiende roes. Zij is eindelijk weer thuis. Vorige week een MRI-scan. De afgelopen dagen een prednison kuur. En nu weer thuis.
Beterschap en sterkte kaartjes druppelen binnen. Het geeft kracht. Maar gelukkig heb ik genoeg kracht en ga ik gewoon door. Zorgen voor mijn partner kan ik mijn hele leven doen. Dat maakt mij echt niet kapot, hoor… Doei.
